قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۳۶۷

از وصل تو ام به دل سروشی نرسید

وز شهد لبت، لبم به نوشی نرسید

با این همه بیداد که دیدم از تو

آواز شکایتم به گوشی نرسید