قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۳۶۴

ای آن که هوس دکانی از بهر تو چید

بر حال دلت چه گریه، باید خندید

هر نقش که دیدی، به دلت صورت بست

یک چشم و هزار مردم چشم که دید؟