قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۳۴۷

عاقل ز جهان فتنه‌آمیز جهد

هرچند صدا رود که مگریز، جهد

از دیدن روزگار هر لحظه دلم

چون خفته ز خواب وحشت‌انگیز جهد