قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۳۳۵

گیرم فلکت قرین آمال شود

چون بحر که از حباب پامال شود

هرگاه پدر به طفل کشتی گیرد

خود می‌افتد که طفل خوشحال شود