قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۳۲۵

درویش، غنی‌ست گرچه بی‌توشه بود

پیرایه کدخدای ده، خوشه بود

هرکس نگرفت گوشه‌ای، زو چه حساب؟

باطل بود آن فرد که بی‌گوشه بود