قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۲۸۵

می، خامان را زود ره هوش زند

انگشت صدا بر لب خاموش زند

آید به خروش، تازه دولت نفسی

از آب، دمی کوزه نو، جوش زند