قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۲۸۱

رو، یک جهتان به هر طرف نگذارند

سررشته مهر تو ز کف نگذارند

از سینه اهل راز آید، که دگر

پروردن گوهر به صدف نگذارند