قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۲۶۶

از اهل ستم چه در جهان می‌ماند؟

جز بدعتشان که جاودان می‌ماند

صاحب اثرند زیردستان، آری

بر خاک ز نقش پا نشان می‌ماند