قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۲۶۲

آسوده ز صید عام کی خواهی شد

فارغ ز خیال خام کی خواهی شد

عمرت همه صرف علم شد، کو علمت؟

انگاره شدی، تمام کی خواهی شد