قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۲۵۸

ای شعله شوق اضطراب تو چه شد

وی گریه گرم‌رو، شتاب تو چه شد

در سینه خوش آرمیده‌ای باز ای دل

شرمت بادا، حال خراب تو چه شد