قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۲۵۴

گویند که دستش ز حنا گلگون شد

نی نی ز حنا نیست، بگویم چون شد

چون شانه به زلف خویش دستی می‌زد

ناخن به دلم زد و کفش پرخون شد