قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۲۳۷

از سینه مرا نفس دژم می‌خیزد

چون نی ز مشام، دود غم می‌خیزد

چون غنچه اگر دل مرا بشکافی

صد پرده خون ز روی هم می‌خیزد