قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۲۳۵

دایم ز دلم نوای ماتم خیزد

پرویزن چرخ بر سرم غم بیزد

با تنگدلی خوشم که گر خنده کنم

اجزای دلم چو غنچه از هم ریزد