قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۲۲۹

چرخ آب همیشه زیر کاه اندازد

یک کار به صد حیله به راه اندازد

مهرست که عیب چرخ را پوشیده

رسواست چو کل ز سر کلاه اندازد