قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۲۲۷

هرکس دل خود وقف محبت سازد

رخت هوس از خانه برون اندازد

دهقان که نهال گل نشاند در باغ

پیرامنش از گیاه می‌پردازد