قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۲۲۴

هرکس که پی بخت سیاهش گیرد

هر گام، بلایی سر راهش گیرد

ایام به شکل فتنه برمی‌آید

شاید نگه تو در پناهش گیرد