قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۲۲۳

هر صبح، فلک کم هر اختر گیرد

کز مهر، کسی یک اخترش برگیرد

آتش‌زنه را بسی شرر صرف شود

کز یک شررش، سوخته‌ای درگیرد