قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۲۱۵

هر ذره به مهرت دل گرمی دارد

وز دلگرمی زبان نرمی دارد

برداشته‌ای حجاب، اما ز ادب

کی روی تو بیند آن که شرمی دارد؟