قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۲۱۴

عاقل به درش ز دل سراغی دارد

دیوانه، دلیل راه، داغی دارد

این طرفه که در جستن خورشید منیر

هر ذره به دست خود چراغی دارد