قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۲۱۲

با جوهر ذات، هرکه یاری دارد

مردانه زبان به حرف جاری دارد

آن را که قوی‌ست دل، زبانش تیزست

شمشیر به قبض استواری دارد