قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۱۸۷

کشمیر که با بهشت هم‌چشم افتاد

صد حیف که در جای بدی شد بنیاد

کشمیر درین زمین نمی‌کرد وطن

تا این ره بد که پیش کشمیر نهاد؟