قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۱۸۵

تا کار دلت به خواهش نفس افتاد

چون بوالهوس از عشق کجا آری یاد

در ضبط هوای نفس، کس چون تو مباد

تا کی چو حباب در گره بندی باد؟