قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۱۸۲

کرد آن که کشید طرح دنیای فراخ

از عشق و خرد، بنای این دیرین کاخ

گر شاخ نباشد، به چه افزاید اصل؟

ور اصل نباشد، ز کجا روید شاخ؟