قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۱۷۴

جز عشق تو غم از دل غمناک نرُفت

دل را ز هوس، جز نظر پاک نرُفت

مهر تو برد کدورت از دل، آری

کس سایه چو آفتاب از خاک نرُفت