قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۱۶۹

نتوان گهر راز به هر مثقب سفت

دوزند زبان و گوش ازین گفت و شنفت

اظهار مکن آنچه نمی‌شاید کرد

زنهار مگو آن چه نمی‌باید گفت