قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۱۶۷

شب بی تو مرا به ناله و سوز گذشت

روزم چو شب ای شمع شب‌افروز گذشت

پیوسته به حیرتم ز زلف چو شبت

کش عمر چو آفتاب در روز گذشت