قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۱۵۴

گر عقل رمید، عشق دلبر باقی‌ست

صد دجله خون بر مژه تر باقی‌ست

دل هست درون سینه گر آه نماند

گر شعله ز پا نشست، اخگر باقی‌ست