قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۱۴۴

بر غفلت خویش بایدت زار گریست

آگاه‌کننده را ندانی گر کیست

خود قدر دل سوخته را نشناسی

از آینه پرس فیض خاکستر چیست