قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۸

هرچند دلت مومن و نفست گبرست

آخر نه تمام اختیارت جبرست؟

چیزی که به کار آیدت از کار جهان

در نعمت شکر و در مصیبت صبرست