قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۵

از هر دو جهان مرا وصال تو به است

وز هرچه گمان برم خیال تو به است

هر خوب که یابند، از آن خوب‌تری

حاصل که ز هر بهی جمال تو به است