قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۲

هرجا که جمال یار پرتوفکن است

نیکوست، اگر خلوت اگر انجمن است

فیض ار طلبی، چشم دل از یار مپوش

تا آینه دارد به چمن رو، چمن است