قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۱۱۰

جان در تن مرد، حجت یزدان است

بر ذات صمد، هر احدی برهان است

هرچند که جان زنده به جانان باشد

نتوان گفتن که جان به تن جانان است