قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۹۷

قدسی غم عشق، هم‌نشین تو بس است

داغ ستم دوست، قرین تو بس است

ای داغ، تو هم دگر چه خواهی کردن

ملکی چو دلم زیر نگین تو بس است