قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۷۹

آن را که سری به عشق عالم‌سوزست

بختش مسعود و طالعش فیروز است

اکنون که شب از موی سفیدم روزست

معلومم شد که عشق پیرآموزست