قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۷۴

از باغ تو اند گر سمن، ور بیدست

از توست اگر بید و اگر امیدست

در خانه اگر هزار روزن باشد

آخر همه را چشم به یک خورشید است