قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۶۱

یک قوم، امیدوار از روز نخست

قومی شده ناامید از همت سست

ای عشق، سپرده‌اند خلقی به تو دل

تا کوزه که را برآید از آب، درست