قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۵۶

ای محو مجاز، دیده بی‌بصرت

هرگز نفتاده بر حقیقت گذرت

در هر صورت، جمال معنی بینی

گر عینک چشم دل شود، چشم سرت