قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۴۳

هرکس که کند از تو تمنای گلاب

بر چهره خود آب زند جای گلاب

پیداست که ظرف شیشه‌ای چند بود

این چشمه آب است، نه مینای گلاب