قدسی مشهدی » رباعیات » شمارهٔ ۱۵

از بدنامی چه باک بدنامان را؟

کس چون شکند شکسته‌اندامان را؟

از شعله قهر، عاشقان را چه غم است

اندیشه ز سوختن بود خامان را