قدسی مشهدی » غزلیات » شمارهٔ ۴۵۰

چند جفا شیوه و عادت کنی؟

وقت نیامد که مروت کنی؟

خود چه شود، گر به اسیران خویش

لطف به اندازه حسرت کنی؟

جان ز غمت بر لبم آمد نشست

منتظر آنکه تو رخصت کنی

ما و گنه، گر تو به این روی خوب

روز جزا میل شفاعت کنی

خود چه گزینی که ازان بهترست؟

قدسی اگر ترک محبت کنی