قدسی مشهدی » غزلیات » شمارهٔ ۴۳

آه سحر نتیجه شرر می‌دهد مرا

نخل امید بین که چه بر می‌دهد مرا

خون می‌کند غمت جگرم را هزاربار

تا یک پیاله خون جگر می‌دهد مرا

بیهوشی‌ام به طرز حریفان بزم نیست

ساقی می از سبوی دگر می‌دهد مرا

افتاده‌ام به دام کسی کز غرور حسن

نه می‌کند هلاک و نه سر می‌دهد مرا

قدسی شود چو معرکه رستخیز، گرم

دل بد مکن که عشق ظفر می‌دهد مرا