ظهیر فاریابی » رباعیات » شمارهٔ ۷۹

کو دیده که خون جگر آرم با او

یا صبر که روزی به سر آرم با او

کو شیفته ای و تیره روزی چون من

تا در غم او دمی بر آرم با او