ظهیر فاریابی » رباعیات » شمارهٔ ۵۷

تو خرده بتا بر گل پژمرده مگیر

او مرده توست خرده بر مرده مگیر

از بهر نثارت طبقی زر دارد

بی خردگی ار چه می کند خرده مگیر