ظهیر فاریابی » رباعیات » شمارهٔ ۱۱

دل خیمه غم بر آتش تاب زده ست

خونابه ز دیدگان ره خواب زده ست

این تعبیه بین که دل برون آورده ست

وین رنگ نگر که دیده بر آب زده ست