کمال‌الدین اسماعیل » قطعات » شمارهٔ ۲۲۸ - وله ایضا

محقّق است که چیزی که آن رسد به کمال

بود هر آینه آن چیز را نهیب زوال

اگر به نوبت من ختم شد سخن چه عجب

رسیده است در ایّام من سخن به کمال