کریم طبع سخی دل کسی بود کانعام
به دست خویش کند گاه و گاه بفرستد
اگر به شهر بود خود عطای او نقدست
وگرنه نباشد از آن جایگاه بفرستد
چو آفتاب که چون حاضرست نور دهد
چو گشت غایب، بر دست ماه بفرستد
توقعّست کز آنجا که دلنوازی تست
رسوم خادم داعی بگاه بفرستد