کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۹۲ - و قال ایضاً

بزرگوارا در انتظار بخشش تو

نمانده است مرا بیش از این شکیبایی

سه شعر رسم بود شاعران طالع را

یکی مدیج و دوم قطعۀ تقاضایی

اگر بداند ثنا و اگر نداد هجا

ازین سه گانه دو گفتم، دگر چه فرمایی؟