کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۹۲ - و قال ایضاً

بزرگوارا در انتظار بخشش تو

نمانده است مرا بیش از این شکیبایی

سه شعر رسم بود شاعران طالع را

یکی مدیح و دوم قطعهٔ تقاضایی

اگر بداد ثنا و اگر نداد هجا

ازین سه گانه دو گفتم، دگر چه فرمایی؟