کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۸۹ - وله ایضاً

شاعران خوش حریفکان باشند

با من آخر چرا حریف نیی؟

هر که قوّاد لطفکی دارد

چیست موجب که تو لطیف نیی؟

ملحدانرا ظرافتی باشد

تو بدین ملحدی ظریف نیی