کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۸۳ - وله ایضاً

ما ترا حرمتی اگر داریم

نه ز اندیشه‌ای‌ست یا بیمی

یا اگر خود تو گنج قارونی

از تو داریم چشم بر سیمی

ما خود از روی مردمی خواهیم

که ترا می‌کنیم تعظیمی

همه ریشت به کون سگ گفتیم

چون تو در خشم می‌شوی نیمی