کمال‌الدین اسماعیل » قصاید » شمارهٔ ۱۲۶ - وله ایضاً

ز مزدقانی باور کنم اگر گوید

که من بخانۀ خود می خورم طعام حلال

نه آنکه مال حلالست مزدقانی را

کدام مال که او دارد و کدام حلال؟

ولی ز ممسکی آنگاه نان خویش خورد

کز اضطرار مر او را بود حرام حلال